Casita de Barro | Ecologisch en ecolokaal
Columniste Ina Vanooteghem neemt ons mee naar ‘haar’ Mexico. Met haar project ‘Casita de Barro’ leert ze de plaatselijke jongeren hoe ze met natuurlijke, lokale bronnen en teelt op biologische wijze een grotere economische onafhankelijkheid en voedselzekerheid kunnen creëren.
Het regenseizoen in de Mexicaanse streek van de vulkaan Popocatepetl, een actieve vulkaan en met 5426 meter hoogte de op een na hoogste berg van Mexico, waar ik woon, is een echte lust voor tuinierders. De groene weelde van de fruitbomen waarlangs slingerplanten zoals chiles, chayotes en drakenvruchtcactus klimmen, en waar selder, sla, geneeskrachtige planten en bessenstruiken in hun schaduw groeien, doen al vlug de dorre geelbruine, stoffige maanden van het droogseizoen vergeten.
De zware trossen bananen rijpen binnen, de passievruchten rijpen buiten. Ondertussen worden keukenrekken gevuld met snijbonen, erwten, pompoenen, tomaten, wortelen en snijbieten. Het is de tijd van de strijd met de honden om als eerste bij de gevallen avocado’s te zijn en van een smeuïge guacamole te kunnen genieten. Door een bewuste keuze als ecologische tuinier om geen chemische meststoffen en pesticiden toe te passen, bezoeken niet alleen bijen, (bid)sprinkhanen, kolibries, vlinders, vogels van allerlei soort de tuin, maar krijgen we ‘s avonds ook het gezelschap van vuurvliegjes, krekels en vleermuizen.
Natuurlijk zijn ook de muizen van de partij maar dan komt de kat op de koord. Af en toe worden we ook een handje geholpen door slangen… De natuur doet zijn werk en ik help een beetje, of zo beschouw ik het toch. Elk seizoen opnieuw sta ik versteld van de overvloed aan diverse voeding afkomstig uit deze en zo veel andere biodiverse streken in Mexico.
En toch…de coronacrisis onthult de trieste realiteit dat diabetes en obesitas, ziektes die onder meer worden veroorzaakt door een gebrek aan gezonde voedingspatronen, hoge cijfers halen in Mexico en een oorzaak zijn van de hoge besmetting van COVID-19. Meer en meer komt er de vraag van de consument naar verse producten die lokaal geproduceerd worden en bovendien op biologische wijze. Een beweging die Casita de Barro maar al te graag ondersteunt. Het ecologische krijgt een impuls en dat werd tijd. Logisch toch om voedsel te krijgen van de boer die in je streek woont, die de culinaire tradities (soort, smaak, geur, kwaliteit) kent en die de diversiteit van soorten kan beveiligen.
Logisch ook om een juiste prijs te betalen voor het harde werk en het talent van de boeren die daardoor gemotiveerd werken en interesse kunnen teweegbrengen bij de volgende generatie. Logisch eveneens om het gebruik van chemische meststoffen en pesticiden te reduceren, zelfs te elimineren en een positieve impact te creëren in de natuurlijke elementen die deel uitmaken van een gezond evenwicht tussen productie en consumptie. Dat is misschien wel de grootste les die de natuur ons kan leren: er heerst overvloed als het systeem in evenwicht is, in tegenstelling tot het concept van schaarste dat alleen maar in economische termen te verklaren is.
Onlangs kwam ik de volgende foto tegen op Facebook: een gele goudvis zwemt traag rond in een glazen kom gevuld met vervuild water. Laten we de vis inenten, om hem te redden, zegt de eigenaar. Ik moest onmiddellijk aan de typische mopjes van Jantje denken, alleen, het is geen mopje. Naar mijn gevoel is het in de pijnlijke waarheid die dit beeld oproept dat de antwoorden schuilen op de complexe vragen rond het leven met Corona.
Steun het project ‘Casita de Barro’
Steun de projecten van Casita de Barro. We geloven dat ecologische technieken zoals onder meer biologische landbouw instrumenteel zijn voor armoedebestrijding en sociale rechtvaardigheid.
IBAN: BE52 035 7592740 09
BIC: GEBABEBB
