Piet Goddaer: “De natuur is mijn referentiepunt”
Na het succesvolle album Stay Gold en een drukke festivalzomer, verovert Ozark Henry momenteel de podia met een nieuwe liveplaat op zak – The Journey’s Everything. Thuiskomen doet componist, zanger en muzikant Piet Goddaer bij zijn gezin in Oostduinkerke, in een oud burgerhuis dat hij ecologisch renoveerde. Daar creëert hij zijn muziek, zwemt en geniet hij in zijn eetbare tuin en slaapt hij onder de notelaar. ‘Ik kom er thuis met een vakantiegevoel.’
Ik ontmoet Piet Goddaer vlak voor de kick-off van de nieuwe liveshow die hem momenteel met Ozark Henry langs podia en cultuurhuizen voert. Van zenuwen geen spoor, van schoenen evenmin. Stijlvol in Ann Demeulemeester, het modelabel waarvoor hij tegenwoordig ambassadeur is, staat het muzikaal talent me te woord. Binnen een uur zal hij samen met zijn muzikanten de sterren van het dak spelen. Soms verstild en dromerig bezwerend, dan weer opzwepend en explosief. Er zal passioneel getrommeld worden. Er zal gespeeld worden met schaduw, licht en fascinerende projecties. Lees: wuivend riet, kwikdruppels en flarden poëzie. Of ook: een zwemmer in het water, een grijpende hand, voorbijsnellende wolken en landschappen. Vooraleer we het muzikale beeldensprookje in glijden, is er tijd voor een gesprek. Een gesprek met een eigenzinnig multitalent dat na een lange en meanderende muzikale weg steeds meer het gevoel heeft thuis te komen, zowel in zijn muziek, huis en tuin als in zichzelf.
Muzikale wedergeboorte
‘Toen ik pas muziek begon te maken, deed ik puur mijn zin’, steekt Goddaer van wal. ‘Doorheen de jaren heb ik zeer veel nieuwe dingen uitgeprobeerd en dat was plezant, al was die zoektocht tegelijk misschien niet altijd even gericht. Ik heb nooit de ambitie gehad om een bepaalde trend of stroming te volgen, maar als mensen je een tijd kennen, vormen ze zich toch een beeld van je. Ik heb gemerkt dat dat me toch op een of andere manier beïnvloedde. Vorig jaar ben ik alles eens grondig gaan herbekijken. Het album Stay Gold was daarvan het resultaat. Stay Gold als in ’trouw blijven aan jezelf’. Vandaag heb ik het gevoel dat ik weer – wars van alles – kan doen wat ik het liefste doe. Dat ik echt mezelf kan zijn. Ik speel ook weer in eenzelfde bezetting als die waarmee ik ooit ben gestart. Drie mensen op een podium. We voelen ons goed bij de muziek en bij elkaar. Wat geweest is, was goed en nodig. En het is goed dat het nu is wat het is. Het voelt alsof de cirkel rond is en we een nieuwe start kunnen maken, maar dan met veel meer bagage. Al heb ik op een manier nog altijd het gevoel dat ik pas begonnen ben. Alsof ik stage aan het lopen ben en er eens aan ga beginnen. (lacht) Dat gevoel hoop ik eigenlijk ook wel vast te houden. Het helpt me om onbevangen naar de dingen te kijken.’
Lees het volledige interview in het novembernummer van Fence.
Authentiek en onbespoten
In zijn muziek werkt Goddaer graag met repetitieve elementen. ‘Ik houd ervan om met muziek een soort roes op te wekken. Ieder nummer vertelt natuurlijk een eigen verhaal, maar de rode draad is toch wel een zoektocht naar authenticiteit. Net zoals ik van frambozen verwacht dat ze onbespoten zijn en naar frambozen smaken in plaats van naar suiker, streef ik ook in mijn werk puurheid en echtheid na. Muziek is voor mij een zeer sterk medium om mee te communiceren. Het laat veel over aan de verbeelding. En tegelijk frappeert het me hoe persoonlijk en zelfs haast gênant intiem sommige van mijn nummers zijn. De teksten mogen dan soms cryptisch lijken, eigenlijk zijn ze vaak heel open en bloot. Nu ja, het feit dat je diep graaft in jezelf en iets intiems deelt, zorgt er misschien ook wel voor dat mensen zich door een nummer geraakt en begrepen kunnen voelen. Daarom zelfs niet zozeer omwille van de letterlijke inhoud. Het gaat om een combinatie van elementen waarmee je een bepaalde sfeer creëert, een emotie waarin de ander zich kan herkennen.’
De creatie van een totaalbeleving
Schrijven en opnemen doet Goddaer thuis, in de studio die hij in zijn woonkamer bouwde en waar ook zijn jonge kinderen in- en uitlopen. ‘Ik vind het heerlijk om nieuwe nummers te schrijven. Mijn inspiratie-emmer vullen is nooit een probleem, het is eerder een kwestie van hem tijdig te legen, zodat ik van alle ideeën in mijn hoofd verlost raak. (lacht) Aan Stay Gold ben ik beginnen werken toen onze zoon een peuter was en onze dochter twee weken oud. Sommige nummers heb ik geschreven en opgenomen op drie uur tijd. Sinds de kinderen er zijn, heb ik geleerd mijn creativiteit ook te laten stromen als er nauwelijks of geen tijd is.’
Naast zijn passie voor muziek is ook een hart voor ecologie en de natuur een constante in Goddaers leven. Enkele jaren geleden vonden de twee elkaar heel concreet in een dvd-project dat de naam Ecotone draagt. ‘Provincie West-Vlaanderen had me een compositieopdracht gegeven voor een meerstemmig muziekstuk’, vertelt Goddaer. ‘Ik wilde het broze en tegelijk krachtige van een landschap vastleggen en heb aan Dixie Dansercour gevraagd of hij geen beeldmateriaal had dat daarbij aansluit. Wat bleek: hij had toevallig nog beelden van een expeditie waarmee hij niets kon aanvangen omdat de klank mislukt was. Hij kon geluid gebruiken, ik beeld. The perfect match. (lacht) Door beeld en muziek te combineren kan je een ander soort emotionaliteit opwekken. Daarmee experimenteren we nu ook op het podium: hoe we de muziek kunnen ondersteunen met projecties om een roes en totaalbeleving te creëren.’
Vakantiegevoel in Villa Hortensia
De totaalbeleving van vakantie en thuis tegelijk ervaren, doet de muzikant sinds 2011 in Oostduinkerke, waar hij samen met zijn gezin in een gerenoveerd oud burgerhuis woont. Een terugkeer naar zijn roots, want Goddaer groeide op in Kortrijk en trok al sinds z’n zesde naar Oostduinkerke. ‘Ik woon er heel graag. Ik ken er iedereen en voel me er thuis. Dankzij onze tuin en de zee vlakbij heb ik er eigenlijk altijd een soort vakantiegevoel.’
Het huis werd ooit gebouwd voor Hortense Permeke. In de gevel staat Villa Hortensia gegraveerd. ‘De oude elementen in de gevel hebben we behouden, als een statement ook: wat nog goed is, gooi je niet zomaar weg. De rest hebben we volledig gestript en verbouwd tot een nul-energiewoning. Het huis is extreem goed geïsoleerd. ’s Winters verwarmen we met een warmtepomp en halen we via grote glaspartijen op het zuiden de warmte binnen. ’s Zomers gaat de warmte terug de grond in. Zo hebben we het hele jaar door een constante temperatuur in huis. Elektriciteit wekken we op met zonnepanelen. En toch ziet ons huis er echt niet als een passief huis uit. De plafonds zijn bijvoorbeeld overal heel hoog omdat we van ruimtegevoel houden. En we hebben alles wit gehouden, tot de vloeren toe, zodat we een maximale lichtheid ervaren. Dat is voor mij toch wel de kunst: esthetiek en functionaliteit hand in hand laten gaan. Het huis is zodanig ontworpen dat je vanuit elke ruimte via grote glaspartijen op het water uitkijkt, waardoor binnen en buiten als het ware in elkaar overlopen. De ramen fungeren als een soort kader. Ze omlijsten het groen en trekken het naar binnen.’
Slapen onder de notelaar
Niet alleen bij de renovatie trok Goddaer de ecologisch verantwoorde kaart. Ook in zijn tuin doet hij wat hij kan om de natuurlijke ecosystemen een handje te helpen. ‘We tuinieren volledig biologisch en natuurlijk. Mijn vrouw maakt bijvoorbeeld ook zelf brandnetelgier, als voeding voor de planten. En de bijenpopulatie staat onder druk, dus strooien we mengsels die ervoor zorgen dat bijen het hier goed hebben.
We hebben een kleine, eenvoudige tuin waarvan een groot deel ingenomen wordt door een zwembaan en het bijhorende natuurlijke waterzuiveringsstation. Op de honderd vierkante meter die overblijft staat veel eetbaars. Van warmoes en aardpeer tot aardbeien, peren, aalbessen en braambessen. Bij de aanleg van de tuin hebben we met heel wat mensen gepraat om ideeën te verzamelen. Interessant, al zijn we uiteindelijk toch voor een eigen ontwerp gegaan. We hebben de tuin grotendeels aangelegd op gevoel en volgens onze eigen logica. Een typische moestuin hebben we niet. Er loopt een pad doorheen de tuin en verder hebben we gewoon alles wat we lekker vinden door elkaar heen geplant, rekening houdend met de zon en met de grootte van de gewassen. Er groeien dus ook andere planten, bloemen en zogenaamd onkruid tussen al het eetbare in. De tuin ziet er daardoor waarschijnlijk wat wild uit, maar wij vinden hem heel aangenaam en voor de bijen is het een paradijs. Er staan ook wat appelboompjes, een perelaar en een notelaar. Ik kan er erg van genieten om in de tuin te zijn en te zien wat er allemaal leeft en groeit.’
Voeling houden met een groter beeld
Zelf in de tuin werken komt er niet zoveel van, al snoeit de heer des huizes wel eigenhandig zijn bomen. ‘Sowieso speelt de natuur een belangrijke rol in mijn leven. Van zodra ik daar de tijd voor vind, zit ik in de tuin of trek ik naar het strand of het groen. Op zomeravonden is het heerlijk slapen onder onze notelaar en ’s winters vind ik niets fijner dan vroeg opstaan om te gaan joggen op het strand. Of wandelen en fietsen in de natuur, ook heerlijk. Toen we nog in Limburg woonden, vlakbij Averbode en temidden van de bossen, legde ik met mijn mountainbike soms een traject van zestig kilometer af tussen de bossen en de velden. Geweldig dat zoiets in Vlaanderen nog kan. Ook hier in de Polders ga ik graag fietsen. Het is fijn om dan bijvoorbeeld te zien dat er weer veel futen zijn. De natuur is voor mij een soort referentiepunt om altijd weer naar terug te grijpen. Hoe kunstmatig onze leefomgeving ook wordt, ik wil voeling blijven hebben met een groter beeld. De natuur vertegenwoordigt dat voor mij.’
Minimale belasting voor de planeet
Of zijn gezin ook in de keuken de ecologische en natuurlijke kaart trekt? ‘Absoluut. We houden er rekening mee hoe ons eten geteeld wordt en hoe milieubelastend het is. Wat we kopen is zoveel mogelijk biologisch. En geraffineerde suikers vervangen we door natuurlijke. Het meeste vinden we in de natuurvoedingswinkel bij ons in de straat of in onze tuin. Om divers genoeg te eten, vullen we dat aan met biovoeding uit andere winkels. Die keuze voor biologisch eten in de mate van het mogelijk, is zowel voor mijn vrouw als voor mezelf een evidentie. Als je ziet waar we met onze planeet naartoe gaan, kunnen we niet verwachten dat een ander het oplost als we zelf niet bereid zijn om in de mate van het mogelijke ons steentje bij te dragen. De wereld is vuil. De vraag is hoe we het hier op een haalbare manier weer opgeruimd kunnen krijgen.’ Dus ja, we denken na over wat de beste voedingswaarde heeft, goed smaakt en niet te intensief is om te produceren.’
Blootsvoets en ongerept
Ook op de vele reizen die Goddaer maakte, speelde contact met de natuur een belangrijke rol. ‘Kenia vond ik enorm indrukwekkend. Dat land heeft zo’n immense natuurlijke rijkdom, dat het haast onvoorstelbaar is dat er op andere vlakken armoede heerst. We hebben er de Masai bezocht en rondgereisd in Masai Mara, een gigantisch natuurreservaat waar je echt nog een gevoel van ongereptheid kan ervaren. Die schijnbaar onaangetaste weidsheid heb ik ook ervaren in Scandinavië en IJsland. Zeer aangenaam.’
Tijdens het interview draagt Goddaer slippers, straks stapt hij naar goede gewoonte blootsvoets het podium op. Het intrigeert me. Doet hij het uit een soort bijgeloof? Om meer aarding te voelen? De verklaring blijkt een stuk praktischer. ‘Ik heb ooit mijn voet gebroken. Ze hebben toen een stukje van mijn teen geamputeerd, met een lange revalidatie tot gevolg. Toen kon ik per definitie geen schoenen aan en sindsdien kan ik mijn grote teen ook niet meer plooien, wat impact heeft op mijn evenwichtsgevoel. Ik heb sowieso altijd graag op blote voeten gelopen, maar een religie is het dus zeker niet. Het zorgt er vooral voor dat ik evenwichtiger op het podium sta.’
De manager geeft een seintje dat onze tijd erop zit. Daar gaat hij weer. Muzikale blotevoetenman. Fijn mens. En blijvend onderweg naar steeds meer echtheid en balans. Letterlijk en figuurlijk. Bestemming onbekend, maar wat zou het deren? The Journey’s Everything.
Voor meer info en alle tourdata, zie www.ozarkhenry.com